උණු වතුර බෝතලේ නැතුව ඉස්කෝලෙ එන්න එපා !

මේක නම් ඇත්තෙන්ම 'මගේ ආදරනීය ටීච' කියන හෙඩිමෙන් දමන්න හැකි කතාවක් නොවෙයි. ඒත් ගුරු සිසු ජීවිතේට වැදගත් ලිපියක්. මේ ලියමන එව්වේ 'අසරණයා' ....
 

තුන වසෙරේ අවසාන වාරේ නිවාඩුවෙන් පස්සේ අලුත් වසරකට අලුත් පන්තියකට කට්ටියම මාරු වුනා.ඒ  මාරු  කරපු විදියට තුන වසරේ මාත් එක්ක හිටමු හොඳම යාලුවෝ හැමෝම එක එක පන්තිවලට බෙදිලා ගියා.එවකට කුලෑටි ගති හොදටම තිබුණු මම අලුත් යාලුවෙක් හොඳම යාලුවෙක් කරගන්න  ගොඩක් කාලයක් ඉන්න වෙනවා කියල මං දැනගෙන හිටියේ.මේ අවුරුද්ද පටන් ගද්දි මට කවදාවත් හිතුනේ නැහැ. මේ පාසල් ගමන මේ තරම් දුක්කිත කටුක වේදනා කාරී දෙයක් වේවි කියලා.පහ වසරේ ශිෂ්සත්වේ   කොහොම හරි පාස් වෙන්නලු අම්මගේ කුන්චනාදේ හැම දාම අහල මගේ කන් දෙක පිරිලා.තුන වසරේ හැම දාම පළවෙනි තුන් දෙන අතර හිටපු මම ශිෂත්වේ   පාස් වෙයි. වැඩිය මහන්සි කරන්න එපා කියලා අපේ පුංචි අම්මට කියනවා මට ඇහිලා තියෙනවා.එහම හැකියාවක් තිබුණු කෙනෙක් හතර වසරට ගියපු හැටියේම හරි කරදර.


අපේ පන්ති බාර  මිස් වුනේ "වජිර" මිස් එයා මහතායි.හැම වෙලවෙක කලේ  කොන්ඩේ පීරන එක සාරියේ රැලි හදන එක,තොල් දෙක දික් කරලා තොල් හැඩ  කරන වගේ දේවල්.අපි හතර වසරේ හිටියට අපි ඉස්සරහ හැසිරුනේ  13 වසර අයියිල ඉස්සරහ 11 වසර අක්කල හැසිරෙන විදියට.දැන් නැතුවට දැන් අහව්දෝ වගේ.ඒ කලේ මට වාසය 9 ක් වෙච්ච පොඩි එකෙක් ඒවා. ගැන තේරීමක් තිබුනේ නැහැ.  මිස් ගේ මේස උඩ වුණුවතුර  බෝතලයක් නිතරම තියෙනවා.පන්තියේ ළමයි 52 ඉස්සරහ තනියෙන් බොන්නේ හරි අමුතු දෙයක්  විදියට .ඒ බොන ගමන් ළමයි එක්ක කියනවා එකේ වටිනාකම ගෙදර ඒවා ගොඩක් තියෙනවලු හතර වසෙරේ පොඩි වුන් වෙච්ච අපිත් එක්ක එයාගේ පුරාජේරුව කියවනවා අපිට මොලේ දෙයක් තේරෙන්නේ නැහැ.හිටපු  ගමන් කවි සින්දු තාලෙට කියනවා අහන් ඉන්න බැහැ.එහෙම කියලා ඉස්සරහ පේළිවල ඉන්න ගැණු ළමයින්ගෙන් අහනවා ලස්සනයි ද?. අපිටනම් හොඳටම තේරුණා කිසිම තාලයක් තිබුනේ නැහැ කියලා.


පාට පැන්සල් වලින් අපි චිත්‍ර ඇන්දට එයා කළු පට පාට පන්සලේ තුඩට කෙල ගාල අහි බැමි පාට කරනවා.අපිට ඒවා මැජික් වගේ උනාට සමහර ගැණු ළමයි  ඒවා ගැන කතා වෙනවා.අපිනම් කලේ  කළු පට පාට පැන්සලෙන්  රැවුල වගේ ඇඳගෙන  ලග ඉන්න කෙනා භය කරන වගේ සිඟිති වැඩ.ඉංග්‍රීසි නැතිව අනිත් හැම විෂයම ඉගැන්නුවේ මේ මේ වජිර මිස් ඉන්ටවල් එකට පන්තියෙන් එලියට යද්දී තව ගැණු ළමයෙක් මිස්ගේ පස්සෙන්  යනවා පඩිපෙළ බහිද්දී සාරි පොට පඩි පෙළ දිගේ බිම  අතිල්ලිලා සරි පොටේ කුණු ගැවෙන නිසා එක උස්සගෙන පල්ලහට බහිනකන් කවුරු හරි ගැණු ළමයෙක් අපේ මිස්ගේ පස්සෙන් පඩිපෙළ ඉවර වෙනකන් බහින්න ඕනේ.හරියට පල්ලියේ චාරිත්‍ර ඉවර වෙලා දෙවන මනමාලි දිග සාරි පොට අල්ලන් යන වගේ. මිස් නම් කියන්නේ පොත්  ටිකයි බැග් එකයි නිසා සාරි පොට අලගන්න බැහැ කියලා.

ඒ කාලේදී මං  පන්තියේ මැද පේලියේ හිටියේ.මුළු පන්තියටම තිබුනේ එක කුමාරෝදය සිංහල පොතයි.ඒ අපේ අම්ම ශිෂත්වෙට මාව පුහුණු කරන හිතාගෙන කොළඹින් ගෙනල්ල දුන්නේ පුංචිට කියලා.අපේ පන්තියේ ඒ කලේ පොරක් කියන්නේ ගානක් දුන්නොත් ඉස්සෙල්ලම පෙන්නන කෙනා එහෙම නැත්නම් සිංහල පැවරුමක් දුන්නම ඉස්සෙල්ලම පෙන්වන කෙනා.පොඩි කලේ ඉඳලම  කුලෑටි ගති තුබුනට ඉගන ගැනීමේ හැකියාවක් තිබුනා.ඉතින් මටත් මුල් 5 දෙන අතරේ පොත් පෙන්නන්න හැකියාවක් ලැබුන.කාලයක් යද්දී තවත් ඉක්මනින් පෙන්වන්න ඕන නිසා  පළවෙනි පේලියට ආවා.


එදා දවස මගේ ජිවිතේට වෙනසක් වෙයි කියලා හිතුනෙම නැහැ. කවදාවත් නැතුව ෂර්ට්  එකේ කන පිට ඇඳලා.මේස් දෙක ජාති දෙකෙන්.ඒ හැම දෙයක්ම හදාගෙන ගෙදරින් පිටත් වෙද්දී ගෙදර මායින් වැටේ පොල්කිච්චෙක් වහල උදේ පාන්දරම.පොල් කිච්චෙක් දැක්කහම මුසිලයිලු දෙන්නෙක් දැක්කොත් වාසනාවන්තයි ලු.මං කවදාවත් දෙන්නෙක් එකම සැරේ දැකල නැහැ.තනි එකා දැක්කොත් ළඟම ඉන්න කෙනාට පෙන්නන කියලා ඉස්කෝලේ ළමයි කතා වෙනවා ඇහිලා තියෙනවා.එත් මට ඌව පෙන්නන්න කවුරුවත් ලග නැහැ අක්කා මං පරක්කු නිසා මාව දාලා ගිහිල්ලා.අමාරුවෙන් දුවල දුවල බස් එක අල්ලගත්ත.වෙනද වගේම කඩිසරව ඉස්කෝලේ වැඩ කරා හැම දෙයක්ම සාමාන්‍ය වගේ.සිංහල පාඩමක් කියලා දීලා පැවරුමක් දුන්නා ඒක ඉක්මනින් කරලා දෙවෙනියට පොත පෙන්නුවත් මං ලියපු දේ වැරදි. අකුරක් වැරදියට  ලියල තියෙන්නේ.අයෙත් ඒක  නිවැරදි කරගෙන එද්දී ළමයි ගොඩ දෙනෙක් ගුරු මෙසේ වටෙ පිරිලා.පොත පෙන්නන කට්ටිය පොර කන අතරේ මාත් එතනට ලං වෙද්දී     "දඩාස්"..--   ගාල සද්දයක් ඇහිලා බලද්දී  මගේ කකුල් දෙක ලග මිස්ගේ වටිනා වුණු වතුර බෝතලේ.බිම වැටිලා තියෙන දෙයක් උඩකින් අරන් තියන්න කියලා කියලා දුන්නෙම මං හෝඩිය පන්තියට ගියපු අලුත.මගේ අතේ මිස්ගේ බෝතලේ තියෙද්දී මිස් එක්කල අනෙත් හැමෝම මගේ දිහා බලාගෙන.මට තේරෙන්නේ නැහැ ඇයි කියලා.

පුටුව පස්සට දාලා නැගිට්ටා මං ඉන්න තැනට ඒ පිම්මෙන්ම ඇවිත්  කන මිරිකන ගමන් "මොකක්ද  මෝඩයෝ කලේ" මං මොනවත් දන්නේ නැහැ.එත් මහා දරුණු අපරාධයක් කරපු විදියට මට බැන්නේ.එත් මං කලේ බිම වැටිලා තිබුණු උණු වතුර බෝතෙල අහුලලා මෙසේ උඩින් තියන්න හදපු දේ විතරයි.මම නෙවෙයි මිස් කියල මට එක වතාවට වඩා කියන්න තරම් ශක්තියක් තිබ්බේ නැහැ.කවුරු බිම දැම්මත් වරදකරු වෙලා තියෙන්න මම.එක ඇතුලේ කැලි හෙල්ලෙනවා.මගේ පාසල් ගමනේ නරක දසාව ලැබුවා."හෙට එද්දී වුණු වතුර බෝතලයක් අරන් එන්න නැත්නම් ආයේ ඉස්කෝලේ එන්න එපා" කියල තර්ජනය කලා.මෙතෙක් කාලයක් මිස්ටලම සින්න වෙන්න ගියපු කුමාරෝදය පොතෙන් මට ගුරු මෙසේ ලග ඉඳන් විසිකර මගේ මෙසේ උඩට.වැඩ ඔක්කම නවත්වල පල්ලෙහට ගියා ප්‍රින්සිපල්ට කියන්න.ටික වෙලාවකින් පහල පන්තියේ ළමයෙක් ඇවිත් මට කතා  කර.මං පහලට යන්න නැගිට්ටා. ඇවිද ගන්න බැහැ දණහිස් දෙක ළඟින් කකුල්  නැවෙනවා ඇඟ පන නැති වෙලා වගේ වෙවුලනවා.හොඳ වෙලාවට මිස් ප්‍රින්සිපල්ට කියන්න කලින් වෙනත් මිස් කෙනෙක්ට කියල.දෙන්න කතා වෙලා මට කිවුවා ඔයාට ප්‍රින්සිපල්ට කියල ගස්සන්න බැහැ පව් නිසා එක හින්ද  අලුත් එකක් ගෙනත් දෙන්න කියල.එත් මං ඊට පස්සේ දවසේ ඉස්කෝලේ ගියේ නැහැ අලුත් වුණු වතුර බෝතලයක් නැති නිසා.

                        
අනිත් දවසේ පන්තියට ඇතුල් වෙද්දීම ඇහුවේ "කෝ  ගේනවද" කියල නෑ කිවුවම "එහෙනම් ඇයි ආවේ ඉන්නවා එළියෙන් එන්න එපා ඇතුලට" ජිවිතේ පලවෙනි සැරේට මාව පන්තියෙන් එලියට දැම්මේ.ටික වෙලාවකින් අපේ ගෙවල් ලග අම්මලත් එක්ක හිතවත් මිස් කෙනෙක් දැක්කා බැග් එකත් එක්ක මං එළියේ කොරිඩෝවේ ඉන්නවා.මගෙන් විස්තර ඇහුව මං සියලු විස්තෙරේම හිතේ දුකට කියල දැම්මා.ඒ මිස් අපේ ගෙදරට කියල අපේ ගෙදරින් ඉස්කෝලෙට ඇවිල්ල ප්‍රින්සිපල්ට කියල. ඒ හැමෝම අතරේ වුණු කිසිම දෙයක් මං දන්නේ නැහැ.ඊට පස්සේ මගෙන් වන්දිය ඉල්ලුවේ නැහැ.එත් මට මුළු පන්තියෙන්ම කොන් කරා මගෙන් පළි ගත්තා.පිටි පස්ස පෙලියටම දැම්මා කගේ හරි පුටුවක් නැති වුනොත් මාව නැගිට්ටවල මගේ පුටුව ඒ ළමයට දෙනවා.ඊට පස්සේ ඉස්කෝලේ වටේම ගිහින් පුටුවක් හොයාගෙන එන්න ඕනේ.අල්ලපු පන්තියේ ළමයි ඩෙස් පුටු හොරෙන් අරන් ගියත් මගේ ඩෙස් එක තමා නැති වුණු  කෙනාට  දෙන්නේ.මගේ නම දිය සායම් වලින් ලියල තිබුනත් මං ඩෙස් පුටු හොරකන් කරලා කියල මෙගෙන් ගන්නවා.මාස ගානකට පස්සේ පන්තියට අලුත් ළමයෙක් ආව එයාගේ නම සම්පත්.අලුත් කෙනක් ආවම පිලි ගන්නේ ඔහොමද කියල මගේ පුටුවයි ඩෙස් එකයි දෙකම සම්පත්ට දුන්නා.ඉන්ටෙවල් එකේදී එකක් හොයාගන්නකන් කොරිඩොවත් පන්ති කාමරයත් වෙන් වෙන කොට බිත්තිය උඩ පොත  තියාගෙන ලියන්න ගත්තා.එත් මට එදා  ඩෙස් එකක් විතරයි හොයාගන්න පුළුවන් වුනේ දවසමේ හිටගෙන  හොයන ආපු ඩෙස් එකේ පොත තියාගෙන ලිවුවේ.ලග ඉන්න කෙනා පුටුවෙන් ටිකක් දුන්නත් මිස් ඒ දෙයට කැමති උනේ නැහැ මාත් එක්ක තියෙන තරහ නිසා වෙන්න ඇති.


තව  දවසක් මාව අයෙත් පන්තියෙන් එලියට දැම්මා මගේ කොන්ඩේ වැඩියි කියල.ඒත් මට වඩා කොන්න්ඩේ වැවිලා තිබුණු කිහිප  දෙනෙක් පන්තියේ හිටියත් පොල් තෙල් ගාල කොන්ඩේ පැත්තට පීරලා හිටපු මාව පන්තියෙන් එලියට දැම්මේ වුණු වතුර බෝතලේ පළිය යන්න කියල මට තේරුණා. පන්තියේ  හැමෝම ඉස්සරහ මාව සමච්චල කිරීම සාමාන්යෙන් තිබුනා.ඉඳල හිටලා අද්‍යාපන පරීක්ෂකයෝ ආවත් මාව දුරුවලයි කියල පැමිණිලි කරනවා මගේ පොත් වල රතුපැනෙන් ලොකුවට වැරදි ලකුණු කරනවා. ඒ වෙද්දී මගේ ඉගන ගැනීමේ ආසාව නැති වෙලා තිබුනේ මටත් නොදනිම.දිගින් දිගටම විභාග වලට ලකුණු අඩු වෙද්දී සෙල්ලම් කරන කාලේ අඩු වුනා.නිදහස නැතව ගියා අම්මගේ තරවටු එන්න එන්න වැඩි වුනා.ඉස්කෝලෙදි විඳින අපවද විඳලා ගෙදර අපුවහමත් අම්මගේ තරවටු වලත් කෙළවරක් නැහැ.ඒ වෙද්දී හැම අතින්ම  මං දුරුවල වෙලා හිටියේ .අම්මගේ සිහිනයක් වෙලා තිබුණු මාව ශිෂත්වේ පාස් කරන සිහිනය මට  වගේම අම්මගෙනුත් හිතෙනුත් නැති වෙලා ගියා. 


මේ හැම දෙයක්ම ඉවසගෙන ඉස්කෝලෙට ගියේ ගෙදර හිටියත් කිසිම වෙනසක් නැති නිසා.මේ කලේ වෙද්දී පළාත් අද්‍යාපන අද්යක්ෂ අපේ තාත්තගේ ලගම නෑයෙක්.ඉස්කෝලේ ප්‍රින්සිපල් අම්මගේ බාප්පා  කෙනෙක්.ඉස්කෝලේ උගන්වන ගුරුවරු කිහිප දෙනෙක් ලොකු අම්මගේ සම කලිනයෝ.මේ හැම දෙයක්ම දැනගෙනත් මට ඉස්කෝලේ වෙන මේ අසාධාරනකම් ගෙදරට කිවුවේ නැහැ.එහෙම කිවුවනම් මට තවත් ප්‍රශ්න ඇති වෙයි කියල බයට.කාලෙකට පස්සේ එදා විසිකරලා ගහපු කුමාරෝදය පොත අයෙත් මගෙන් ඉල්ලගත්තා.මං එක හරි ආසාවෙන් අයෙත් මිස්ට දුන්නේ ඊට පස්සේ ඉඳලවත් මට වෙනස් කම් කරනකන් නැහැ කියල.එත්  නැවතුනේ නැහැ .මගේ පුටුව නැති වෙන එක  සාමාන්‍ය විදියට සිදු වුනා.මේ හැම දෙයකටම මුල මිස්ගේ වතුර බෝතලේ බිම තිබිල අහුලපු නිසා කියල මට නිතරම හිතුනා.මිස් කරන සමහර විහිළු මිස් පන්තියේ නැති වෙලාවේදී ගැණුලමයි  කලා.ඒවාට එරෙහිව දෙයක් කිවුවොත් හරි කලත් හරි මට දනගහගෙන ඉන්න වෙනබව මං දන්නවා.පුළුවන් හැම වෙලාවේම ඉවසගෙන මං හිටියේ ඒ කලේ තිබුණු මගේ කුලෑටි ගතියට.දවක් මං තීරණයක් ගත්තා.හැම දාම ගෙදරින් දෙන සල්ලි වලින්  රුපියලක් දෙකක් ඉතුරු කරලා අලුත් වුණුවතුර බෝතලයක් අරන්දෙන්න එත් එක කරන්න බැරි වුනා.

තුන වසරේ අවසාන වාර විභාගේ පන්තියේ 2 වෙනියා වුණු මම හතර වසරේ අවසාන විභාගෙදි පන්තියේ ළමයි 52 අතරින් 41 වෙනියා වෙනකන් පහලට වැටුනා.එහෙම දුරුවල ළමයෙක් වෙද්දී අම්මා මාව ශිෂ්සත්වේ  පස් කරන අදහස අත ඇරලා සාමාන්‍ය වැඩ කරන්න පුළුවන් තත්වෙට ගන්න ලොකු උත්සහයක් ගත්තා.මේ විදියට 8 වසරට වෙනකන් පන්තියේ දුරුවල ළමයි 10 දෙනා අතර නිතරම මං හිටියා.පන්තියේ මොන වරදක් වෙලා තිබුනත් අපි දිහා හැමෝම බලන්නේ අපරාධ කාරයෙක් විදියට.හැම විභාගයකදී  35 ත් 42 අතර මං නිතරම දෝලනය වුනා.ඒ විදියට 9 වසර අලුත් පන්තියකට ආවා.එතකොට අපේ පීරියඩ් 8 ම ගුරු වරු 8 දෙනෙක් උගන්වන්නේ.අපිට ඉංග්‍රීසි ඉගැන්නුවේ ඉන්ද්‍රානි මිස්.ඉස්කෝලේ හිටපු ගොඩක් සැර මිස් කෙනෙක්. දුරුවල ළමයි දිහා හැම ගුරුවරයෙක්ම බලන්නේ ටිකක් වෙනස් විදියට.හොඳ ළමයි වැරදි 100 කට අපේ  එක වැරද්දක් සමාන කලා.ඒ කලේ වෙද්දී මගේ කුලෑටි ගතිය අඩු වෙලා තිබුනේ.එක දවසක් ඉංග්‍රීසි පීරියඩ් එකේදී මාව පන්තියේ ඉස්සරහට ගෙන්නුවා.ඒ කලේ ගුරුවරුන්ගෙන් බැනුම් ඇසීම අවුවේ දන ගහගෙන සිටීම  සහ ගුටි කෑම ඉතා සුලබ දෙයක්.හැම දෙයකටම සුදානමෙන් දෙන දඬුවම බාරගැනීමේ සුදානමෙන් ඉද්දි හීනෙන්වත් හිතපු නැති දෙයක් සිද්ද වුනා.මගේ පොතක් පංතියටම පෙන්න උස්සල මේ වගේ පිලිවලකට වැඩකරන්න පුරුදු වෙන්න මාව ආදර්ශට ගන්න කියල පන්තියටම කිවුවා.පාසලේ වැඩ හරියාකාරව නොකරත් පොත් වලට පිට කවර දාන එකේ ඉඳල ඇතුලේ ලියල තියෙන දේ පවා පිලිවටල තිබුනා.උත්තර වැරදියට තිබුනත් කරන වැඩේ පිලිවලට කරන්න පොඩි කලේ තිබුණු පුරුද්ද ඒ වෙද්දීත් තිබුනා.


පිරිසක් ඉදිරියේ සමච්චලයට ලක්වීම සාමාන්‍ය දෙයක් වෙලා තිබුනු මට අවුරුදු 5 කට පස්සේ මාව පිරිසක් ඉදිරියේ ඇගයීම මට නොපුරුදු දෙයක් වුනා.මොනයම් දෙයක් නිසා මිස් මගේ අනිත් විෂයන් ගැනත් හොයල බැලුවා.ඒ කලේ වහ කදුරු වගේ වෙලා තිබුණු ඉංග්‍රීසි වලට ආසාවක් ඇති වුනා.පොතේ පිලිවලට තිබුණු  ප්‍රශ්නවල ඉදිරියෙන්  තිබුණු කතිර ලකුණ වෙනුවට ඉඳල හිටලා හරි ලකුණක් වැටෙන්න ගත්තා.බැන බැන හිටපු ගුරු වරු මං ගැන වෙනදට වඩා දඩුවම්   ලිහිල් කරා.ටික කාලයක් හද්දී කතිර ලකුණ අඩු වෙලා හරි ලකුණ පොත් වල අයෙත් වැටෙන්න වුනා.කලින් 42 වගේ  හිටපු මම පළමු 15 දෙන අතරට එන්න පුළුවන් වුනා. සාමාන්‍ය පෙළ විෂයන් 8 ම සමත් වෙන්න හැකියාව ලැබුනා.

මගේ ජිවිතේ හැරවුම්  ලක්ෂ වුණු ඉන්ද්‍රානි මිස්ගේ ඒ කෙටි වචන ටික මට මේලෝකේ  කිසිම වටිනා වස්තුක් සමග සමානකරන්න බැහැ.එකම පාසලක ගුරුවරු දෙදෙනෙක් එකම ළමයෙක් ගේ ජිවිත වෙනස් කරපු අපුරුව.අද මම කිසියම් තැනක ඉන්නවනම් එදා මගේ පොත ගැන කියල මාව අගයපු ඉන්ද්‍රානි මිස් නිසා කියල මට හැම වෙලාවේම හිතෙනවා.

කිසියම් ළමයෙක් දුරුවල වෙනවනම් ඒ ළමය දුරුවල වෙන හේතුව අපි නොදන්නා සිද්දියක් වෙන්න පුළුවන්.පෙනෙන දෙයට වඩා වෙනස් විදියට දකින්න.වජිරා මිස් ගැන මගේ හිතේ කිසිම වෛරයක් නැහැ මෙය කියන කිසිම කෙනෙක් ඇය ගැන වෛරයක් ඇතිකරගන්න එපා.!!


සටහන : අසරණයාගෙන්..


මුල් ලිපිය අවසර ඇතුව උපුටා ගත්තේ... මෙතැනින්